NUMBERS ARE PEOPLE COCK-UP BEFORE CONSPIRACY • CITE PRIMARY SOURCES OR GO HOME


Sunday 4 September 2011

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;


*** Αυτό το άρθρο είναι αρκετά παλιό και οι αριθμοί δεν ανταποκρίνονται πλέον στην πραγματικότητα (αν και ποιοτικά δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα). Αν σας άρεσε, δοκιμάστε ένα από τα άλλα μου άρθρα, π.χ αυτό.***


Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο που δημοσίευσε ο ευπρεπής και ενδιαφέρων συνομιλητής @SalataTV, βασισμένο σε δημοσίευση του ‘Ιού’ της Ελευθεροτυπίας, με τίτλο ‘Ο μύθος του υπερπληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων’.

Η κεντρική θέση του άρθρου είναι ότι τα περί υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων και υπερτροφικού δημοσίου μπορεί να ακούγονται λογικά βάσει ορισμένων από τα βιώματα του μέσου  Έλληνα, αποδεικνύονται όμως ανεδαφικά αν οι πραγματικοί αριθμοί συγκριθούν με τους αντίστοιχους σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή του ανεπτυγμένου κόσμου. Επιπλέον, τα δύο άρθρα συμπεραίνουν ότι η φιλολογία περί διογκωμένου δημοσίου μεθοδεύεται από κέντρα εξουσίας, που ως σκοπό έχουν τον περιορισμό του ρόλου του κράτους και της διαπραγματευτικής δύναμης των συνδικαλισμένων δημοσίων υπαλλήλων.

Όπως φαντάζεστε, διαφωνώ. Γνωρίζοντας όμως ότι η κουβέντα αυτή είναι άλλο τόσο περίπλοκη όσο είναι σημαντική, ζήτησα από τους συνομιλητές μου στο Twitter ένα μικρό περιθώριο χρόνου για να ετοιμάσω ένα σχετικό άρθρο. Τα ευρήματά μου τα παρουσιάζω παρακάτω σε συνέχειες. Ζητώ την κατανόησή σας για τυχόν καθυστερήσεις.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ;

Η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιεύει υπολογισμούς για τον πληθυσμό των υπαλλήλων στη δημόσια διοίκηση, άμυνα και υποχρεωτική δημόσια ασφάλιση κάθε τρίμηνο βάσει της  Έρευνας Εργατικού Δυναμικού. Μπορείτε να τους βρείτε εδώ. Για να μπορούμε να συγκρίνουμε αυτούς τους υπολογισμούς με τα αποτελέσματα της πρόσφατης πρώτης απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, ιδανικά θα χρησίμευε να έχουμε στοιχεία από τον Ιούλιο του 2010. Επειδή τα στοιχεία ανά κλάδο είναι τριμηνιαία, αριθμούς έχουμε μόνο για το τρίμηνο ως τον Ιούνιο και έπειτα για το τρίμηνο ως το Σεπτέμβρη, είναι όμως βέβαιο ότι μιλάμε για ένα νούμερο της τάξης του 370.000.

Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, για συντομία ΔΟΕ, (τον οποίο όπως θα δείτε σύντομα επικαλούνται όλες οι πλευρές σε αυτή τη συζήτηση) υπολογίζει ότι το 2008 οι δημόσιοι οργανισμοί πέραν της δημόσιας διοίκησης απασχολούσαν 630.000 υπαλλήλους (αναζητήστε τα τελευταία στοιχεία εδώ), και υπολογίζει το συνολικό πλήθος των ΔΥ σε 1.022.000 – ένα νούμερο πολύ κοντινό στους υπολογισμούς του ΕΒΕΑ τους οποίους δικαίως σχολιάζει απαξιωτικά ο Ιός. Από αυτό το νούμερο θα αφαιρέσω, για να είμαστε δίκαιοι, γύρω στους 27 χιλιάδες ούτως ώστε αναλογικά να αντικατοπτρίζει στο γενικότερο Δημόσιο τη μείωση προσωπικού που πραγματοποιήθηκε στις δημόσιες υπηρεσίες από το 2008 ως τα μέσα του 2010. Το σύνολο είναι μόλις κάτω από 1 εκατομμύριο.

Η απογραφή βέβαια του 2010 βρήκε μόλις 760.000 δημοσίους υπαλλήλους – κυρίως επειδή δεν συμπεριέλαβε ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ και δημοτικές επιχειρήσεις. Λέτε οι παραπάνω να μην καλύπτουν το κενό των 230.000; Εγώ πιστεύω ότι το καλύπτουν με άνεση. Όπως και να ‘χει το πράγμα, η δεύτερη φάση της απογραφής θα επιδιώξει να συμπεριλάβει και αυτούς τους κλάδους. Οι συντάκτες του Ιού θα πουν βεβαίως ότι πρόκειται για μαγείρεμα για να βγει το επιθυμητό νούμερο, αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί κυβέρνηση, εργοδότες και συνδικάτα ήταν ικανοποιημένοι ήδη από το 2008 με το νούμερο των 1.022.000 ΔΥ.

Τώρα σχετικά με το αν υπήρχαν κάποιοι που φώναζαν για 1,5, 2 και 2,5 εκατομμύρια δημοσίους υπαλλήλους όπως μας βεβαιώνει ο Ιός (παίρνοντας γραμμή από την ΑΔΕΔΥ), δεν μπορώ να το κρίνω, ούτε ονομάζουν κανέναν τέτοιο προπαγανδιστή οι συντάκτες. Μια απλή αναζήτηση στο Google θα σας δείξει ότι τα ‘παπαγαλάκια’, αν όντως είναι τέτοια, μιλούσαν για 1 εκατομμύριο, άντε και κάτι παραπάνω.  Βέβαια πάντα θα υπάρχουν ‘κάποιοι’ αναλφάβητοι καραγκιόζηδες που πιστεύουν ο,τιδήποτε και όλο και κάποιος θα βρέθηκε να πει κάποια μαλακία στα κανάλια. Έχω κάπου έξι χρόνια να δω ειδήσεις από Ελληνικό κανάλι οπότε μπορεί να μου ξέφυγε. Αλλά δεν θεωρώ ότι υπήρχε άτομο σε υπεύθυνη θεσμική θέση ή με σοβαρή επιρροή στην κοινή γνώμη που να υιοθετούσε τέτοιους υπολογισμούς. Προσωπικά έχω γράψει στο παρελθόν ότι ο αριθμός τους πρέπει να ήταν μικρότερος από  1.024.000 το 2007 (εξηγώ γιατί εδώ).  Δεν έπεσα έξω.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν απαντούν το ερώτημα του αν είναι υπεράριθμοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Για να αποδείξουν το αντίθετο οι άνθρωποι της ΑΔΕΔΥ και οι συντάκτες του Ιού επικαλούνται μια έρευνα, της οποίας τα στοιχεία σταματούν στο 2002 και η οποία δεν εξηγεί τον ορισμό των δημοσίων υπαλλήλων που χρησιμοποιεί.  Η έρευνα με τη σειρά της επικαλείται το Economic Outlook του ΟΟΣΑ από τον Ιούνιο του 2003, όπου τα στοιχεία αυτά δεν αναφέρονται πουθενά.

Δεν πειράζει. Μπορείτε να δείτε να τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΟΣΑ εδώ, τα οποία λένε περίπου το ίδιο πράγμα και κατονομάζουν ως πηγή τον ΔΟΕ. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, μας λέει ο ΟΟΣΑ, είναι σχεδόν οι μισοί απ’ ό,τι στη μέση ανεπτυγμένη χώρα, αν τους μετρήσουμε ως αναλογία επί του εργατικού δυναμικού.  Έχουμε αν μη τι άλλο πολύ λίγους δημοσίους υπαλλήλους. Τα προβλήματα με αυτό το νούμερο όμως είναι πολλαπλά, και έχουν να κάνουν τόσο με τον αριθμητή όσο και με τον παρονομαστή που χρησιμοποιεί ο ΟΟΣΑ.

Εδώ κάποιοι θα αρχίσετε να δυσανασχετείτε αλλά σας παρακαλώ να συνεχίσετε να διαβάζετε: δεν σκοπεύω να κερδίσω χρόνο βάζοντας αστερίσκους, ούτε να επιμείνω σε λεπτομέρειες για να σας αποπροσανατολίσω. Σας υπόσχομαι ότι μια σε βάθος μελέτη των στοιχείων στηρίζει το υπεράριθμο των δημοσίων υπαλλήλων.

Στον αριθμητή, ο ΟΟΣΑ χρησιμοποιεί μόνο στοιχεία για την απασχόληση στον κλάδο της Γενικής Κυβέρνησης  τα οποία παίρνει από τον ΔΟΕ – στην περίπτωση της Ελλάδας, κάπου 390.000. Αυτοί ο ίδιος ο ΔΟΕ μας πληροφορεί ότι είναι λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο (38%) των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας, οπότε η πληροφορία που αντλούμε από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι πολύ περιορισμένη και ίσως παραπλανητική.

Βασιζόμενος σε αυτόν τον ελαττωματικό ορισμό των δημοσίων υπαλλήλων, ο ΟΟΣΑ δίνει την πυκνότητα απασχόλησης στο Δημόσιο για την Ελλάδα το 2008 ως λίγο μικρότερη από 8%. Συγκριτικά μπορεί κανείς να υπολογίσει την ίδια αναλογία, π.χ. στη Γερμανία, όπου ανέρχεται στο 12%. Ο Έλλην συνδικαλιστής της ΑΔΕΔΥ κοιτά αυτά τα στατιστικά και αναφωνεί ‘Πάρτα μωρή άρρωστη!’, συμπεραίνοντας ότι οι συνάδελφοί του όχι μόνο δεν είναι υπεράριθμοι αλλά αντιθέτως παραείναι λίγοι . 

Αν όμως προσθέσουμε και τους δημοσίους υπαλλήλους που απασχολούνται εκτός της Γενικής Κυβέρνησης (και για τις δύο χώρες εννοείται) τότε συμβαίνει κάτι μαγικό. (Αντλώ τα σχετικά στοιχεία από τον ΔΟΕ εδώ). Τα στατιστικά γίνονται 20% για την Ελλάδα και 13.6% για τη Γερμανία. Δείτε και το σχετικό γράφημα παρακάτω, για να καταλάβετε το μέγεθος της πλάνης.

UPDATE: Σχετικά με τους παραπάνω αριθμούς ακούω στα comments κάτι ψελλίσματα και χαχανητά περί δημιουργικής λογιστικής. Να εξηγήσω λοιπόν τίνος είναι τα λογιστικά 'κόλπα' που τόσο σας ενοχλούν. Ο ΔΟΕ, του οποίου τα στοιχεία επικαλούμαι, συνδιοικείται από εργοδότες, κυβερνήσεις και εργατικά σωματεία και τα στοιχεία του συνυπογράφονται από τους συνδικαλιστές μας. Στις επίσημες στατιστικές του τα επιμέρους νούμερα τιτλοφορούνται ως '4. Κλάδος Γενικής Κυβέρνησης' και '5. Δημόσιες Επιχειρήσεις' και το άθροισμα των 1.020.000 τιτλοφορείται ως 'Δημόσιος Τομέας (4+5)'. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι ως χώρα να υποβάλουμε στον ΔΟΕ τέτοιο άθροισμα. Όπως θα δείτε παρακάτω, πολλές αξιοπρεπείς χώρες το αποφεύγουν. Αν λοιπόν οι αριθμοί δεν σας αρέσουν, πάρτε ένα τηλέφωνο την ΑΔΕΔΥ και πείτε τους να ανακαλέσουν την υπογραφή τους. Γιατί η 'δημιουργική λογιστική' που χλευάζετε είναι εργόχειρο των κοινωνικών εταίρων, όχι δική μου. Με λένε Κορνάρο και όπως θέλω σας pwnάρω.

Αν μάλιστα θέλουμε να αποφανθούμε περί βιωσιμότητας του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, είναι καλύτερο να πάρουμε ως παρονομαστή το σύνολο των εργαζομένων και όχι ολόκληρο το εργατικό δυναμικό, το οποίο περιλαμβάνει και τους ανέργους. Με βάση αυτό τον υπολογισμό οι δημόσιοι υπάλληλοι το 2008 ήταν το 22.4% των εργαζομένων της χώρας, σε αντίθεση με περίπου 14% στη Γερμανία.

[Βλέπω ότι κάποιοι έχετε ενστάσεις σχετικά με τον υπολογισμό αυτό. Όπως προτιμάτε. Καλύψτε με το χέρι σας το γράφημα στα δεξιά για να μη σας συγχύζει και συνεχίστε να διαβάζετε :)) ] 


Γιατί κάνει τέτοια πράγματα ο ΟΟΣΑ, θα μου πείτε, και εκθέτει τα παληκάρια της ΑΔΕΔΥ; Κυρίως για να διατηρήσει τη συγκρισιμότητα των στοιχείων. Μολονότι το έργο της γενικής κυβέρνησης είναι πάνω κάτω ίδιο σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, το έργο των δημοσίων οργανισμών πέρα από αυτήν δεν είναι καθόλου συγκρίσιμο.  Αν για κάποιο λόγο θέλετε επιπλέον αποδείξεις, δείτε τι βρίσκει ο ΟΟΣΑ όταν προσεγγίζει το θέμα λίγο διαφορετικά: ποιό ποσοστό επί του συνολικού κόστους των υπηρεσιών του δημοσίου αναλώνεται σε αμοιβές υπαλλήλων; Στην Ελλάδα, το 59.1%. Στη μέση ανεπτυγμένη χώρα, το 47.8%.  

Μπορώ να επαναλάβω όλους αυτούς τους υπολογισμούς για άλλες χώρες αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνω. Είναι νομίζω σαφές όμως ότι χωρίς περαιτέρω μελέτη οι αριθμοί του ΟΟΣΑ τους οποίους επικαλείται ο Ιός είναι πολύ παραπλανητικοί και τείνουν να υποτιμούν δραστικά τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα. 

Ορισμένοι εκ δεξιών μπορεί, βάσει αυτών των υπολογισμών, να προσπαθήσουν να συμπεράνουν πόσοι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν. Για να μην κουράζεστε, μπορώ να σας πω από τώρα ότι για να πιάσουμε τα ίδια ποσοστά με τη Γερμανία θα έπρεπε να χαθούν περίπου 330.000 με 360.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο, με μια γενναία αύξηση στις κεντρικές κρατικές υπηρεσίες και μεγάλες περικοπές παραέξω. Αλλά ας μη βιαζόμαστε: κι αυτά τα νούμερα είναι εξίσου άχρηστα. Διαφορετικές χώρες έχουν διαφορετικούς κρατικούς μηχανισμούς και αυτό έχει επιπτώσεις για τον αριθμό των υπαλλήλων που χρειάζονται.

Η σημαντικότερη επιρροή κατά τη γνώμη μου προέρχεται από την αποκέντρωση του κράτους. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση στις ανεπτυγμένες χώρες διαχειρίζεται κατά μέσο όρο το 23.2% των δημοσίων δαπανών. Στην Ελλάδα διαχειρίζεται το 5.7%. Όταν η περιφεριακή και τοπική αυτοδιοίκηση έχει σοβαρές και περίπλοκες αρμοδιότητες, χρειάζεται και πολύ περισσότερους υπαλλήλους, και ορισμένες εργασίες μοιραία επαναλαμβάνονται στο τοπικό και εθνικό επίπεδο. Κάποια είδη υπαλλήλων που σε μη αποκεντρωμένα κράτη τα χρειάζεται μόνο το υπουργείο οικονομικών (π.χ. ελεγκτές ή στατιστικούς) σε ένα αποκεντρωμένο κράτος τις χρειάζονται και οι οικονομικές υπηρεσίες σε περιφερειακές και τοπικές αρχές. Σε ομοσπονδιακές χώρες οι περιφερειακές αρχές έχουν δικές τους κυβερνήσεις και κοινοβούλια.  Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τον πολύ μεγαλύτερο βαθμό απασχόλησης στις κεντρικές δημόσιες υπηρεσίες που επιδεικνύουν άλλες χώρες. Ο σημαντικότερος όμως παράγοντας είναι η παραγωγικότητα του δημοσίου, και γι' αυτήν έχω να σας πω μερικά πράγματα παρακάτω.

Θα μου πείτε βέβαια, γιατί επέλεξα ως χώρα σύγκρισης τη Γερμανία. Γερμανοί είναι αυτοί, δουλειά τους είναι να μας pwnάρουν όπου μπορούν. Στην πραγματικότητα η μόνη κάπως συγκρίσιμη χώρα είναι η Πορτογαλία (μια μικρή χώρα με μεσογειακές αγκυλώσεις και εξίσου συγκεντρωτικές δομές με τις δικές μας), αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν ο ΔΟΕ δεν μπορεί να παραθέσει συγκρίσιμα στοιχεία.

Αλλά αφού πιάσαμε κι αυτό το τροπάριο γιατί να μη δούμε και τους σημαιοφόρους του pwnage, τους  Σκανδιναβούς; Κι εδώ έχουμε πρόβλημα συγκρίσιμων στοιχείων αλλά μία από τις σκανδιναβικές χώρες, η Δανία, παρέχει όντως στο ΔΟΕ συγκρίσιμα στοιχεία με αυτά της Ελλάδας. Το ποσοστό των ΔΥ επί του εργατικού δυναμικού λοιπόν είναι 20.7% έναντι 20.2% για την Ελλάδα. Τόσο υπερτεράστιο είναι το Δανέζικο δημόσιο σε σχέση με το δικό μας παίδες. Μιλάμε για ξύλο. Δεν θα τσαντίσω τους κρατιστές φίλους με το να αναπροσαρμόσω αυτά τα ποσοστά βγάζοντας απέξω τους ανέργους. Δείτε όμως και την κατανομή του, και δείτε πόσο παραπλανητικό είναι (και πάλι!) να κοιτάμε μόνο τους αριθμούς της δημόσιας διοίκησης:



Σε όσους πανηγυρίζουν διαβάζοντας τα παραπάνω ως και καλά απόδειξη της ανωτερότητας του μεγάλου κράτους έχω να πω το εξής: όσο το οριακό όφελος που αποκομίζει ο φορολογούμενος πληρώνοντας δημοσίους υπαλλήλους υπερβαίνει το οριακό όφελος από ό,τι άλλες δαπάνες θα επέλεγε να κάνει από μόνος του, λογικό είναι να επιλέγει να δίνει κι άλλα λεφτά για να πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι αντί να τα βάζει στην τσέπη του. Οι φόροι του Δανού 'αγοράζουν' περισσότερες υπηρεσίες από τους δημοσίους υπαλλήλους του απ' ό,τι αυτοί του Έλληνα ανά μονάδα κόστους. Προφανώς λοιπόν ο Δανός καλά κάνει και δέχεται να πληρώνει. παραπάνω φόρους για να συντηρεί το μεγαλύτερο δημόσιο τομέα του. 

Με την ίδια λογική αναρωτηθείτε: έχουμε περίπου το ίδιο αποδοτικούς δημόσιους υπαλλήλους με τη Δανία; Αν όχι, τότε δεν πρέπει να δεχόμαστε να τους δίνουμε περίπου τα ίδια λεφτά, όπως και κάνουμε. Όσο πιο μεγάλο το κενό της παραγωγικότητας, τόσο πιο μεγάλο θα πρέπει να είναι και το κενό στη διάθεσή μας να πληρώνουμε δημοσίους υπαλλήλους. Χε-λόου!!! Η αποδοτικότητα δε των δημοσίων υπαλλήλων δεν αυξάνεται (σημειωτέον) με το να προσλαμβάνουμε περισσότερους. Αυξάνεται με επενδύσεις. Πρώτα να έρθει η αύξηση της παραγωγικότητας και μετά θα βάλω κι εγώ ο Ελληνάρας το χέρι στην τσέπη να πληρώσω δημόσιους υπαλλήλους. Στο μεταξύ ευχαρίστως να πληρώσω για ό,τι αποδεδειγμένα αυξάνει την ικανότητά τους να μου παρέχουν απαραίτητες υπηρεσίες. Κι όμως κανείς δεν διαδηλώνει για καλύτερα πληροφοριακά συστήματα, υψηλότερα standards προσλήψεων ή αυστηρότερη αξιολόγηση. Ούτε που τους περνά από το μυαλό ότι όλα αυτά μπορεί τελικά να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στο Δημόσιο.
  
Τέλος η σύγκριση με Γερμανία και Δανία μου λέει και κάτι ακόμη. Όσο πιο ποιοτικό δημόσιο τομέα έχει μια χώρα, τόσο λιγότερους υπαλλήλους απασχολεί εκτός των κεντρικών υπηρεσιών του κράτους. Το κράτος κοιτά να κάνει τις δουλειές που μόνο αυτό μπορεί να κάνει και αφήνει τα υπόλοιπα στους ιδιώτες. Ας μην αναζητείτε (όσοι το αναζητείτε) μόνο το μεγάλο κράτος της Αρείας Φυλής: να απαιτείτε πρώτα απ' όλα τις δομές που το καθιστούν βιώσιμο. 

Σας αφήνω για την ώρα με μια απλή γραφική απεικόνιση των διαφόρων υπολογισμών για το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα. Το εμβαδό κάθε κύκλου είναι άναλογο του αριθμού των εργαζομένων.



19 comments:

  1. Well done once again. I can't stand all those useless blogs like SalataTV. No facts, no references, no truth after all. We need more posts like this one, mister.

    Kind regards

    ReplyDelete
  2. Και τι γίνεται π.χ. με τις σκανδιναβικες χωρες, το ποσοσοτο (ΔΥ) των οποίων αγγίζει μέχρι και 30% και (φημολογείται) έχουν άριστη κρατική λειτουργία; Μήπως το πρόβλημα δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα αυτών που διορίζονται;

    ReplyDelete
  3. Tatiana Papanastasiou5 September 2011 at 10:37

    Σε αυτά τα νούμερα της απογραφής συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στη δημόσια εκπαίδευση (σχολεία και πανεπιστήμια);

    ReplyDelete
  4. Τελικά είναι πολλοί ή λίγοι;
    Αποφεύγεις να πάρεις θέση.
    Τώρα με τον Καλλικράτη υποτίθεται γίνεται μια προσπάθεια αποκέντρωσης της διοίκησης. Αλλά προσλήψεις δεν γίνονται, ούτε μεταθέσεις και το μπάχαλο είναι γενικευμένο. Όσοι ασχολούνται με δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα το ξέρουν από πρώτο χέρι.

    ReplyDelete
  5. με λένε ρίζο και όπως θέλω το γυρίζω
    μου θυμίζει την εισαγωγή απο το thanks for smoking, που έχει ένα επιστήμονα, και σχολιάζει ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ύπαρξη της βαρύτητας
    με φαντασιοκοπίες δεν λύνεται το πρόβλημα, είσαι ευφυής, κάνε κάτι εποικοδομητικό, φιλικά

    ReplyDelete
  6. Τα ίδια γράφω και εγώ, εδώ και καιρό.
    Πολύ καλό πρώτο μέρος, περιμένουμε το δεύτερο όπου θα φαίνεται ότι όλοι αυτοί μας κοστίζουν το εξωφρενικό 70% των φόρων μας, ώστε περισσεύουν ελάχιστα για αναδιανομή και πραγματικό κοινωνικό κράτος και τέλος το τρίτο μέρος, την πραγματική τραγωδία μας, ότι δλδ, ενώ όλοι αυτοί πληρώνονται από εμάς για να μας βοηθάνε, αντίθετα, οι περισσότεροι από αυτούς, μας εμποδίζουν με κάθε τρόπο να βγάλουμε λεφτά.

    ReplyDelete
  7. Το άρθρο είναι πολύ εμπεριστατωμένο και θέλει προσεκτική μελέτη.
    Υπάρχει και η παράμετρος του κόστους των ΔΥ, πχ. 75.76% του προϋπολογισμού το 2010 των μειώσεων μισθών και αιματηρών οικονομιών για μισθούς + συντάξεις (http://ageor.dipot.com/2011/06/imf-public-sector-wages-and-pension.html).
    Μήπως, ανεξάρτητα από το πλήθος τους, οι ΔΥ στοιχίζουν, αναλογικά, πάρα πολύ; Και, επιτέλους, πόσους απαιτεί η λειτουργία του κράτους (όπως θα ήταν για να λέγονται "δημόσιοι λειτουγοί" και όχι "κομματικοί πελάτες"); Πού είναι ο Οργανισμός του Δημοσίου που υποσχόταν προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ;

    ReplyDelete
  8. Εξαιρετικά χρήσιμο άρθρο.

    Προσπαθω καιρό να βγάλω άκρη με τα σχετικά στοιχεία, και αποδεικνύεται πολύ δύσκολο.

    Το άρθρο συνιστά μια καλη απόπειρα, χρειάζεται όμως ακόμα μεγαλύτερη ανάλυση. Τελικά είναι πολλοί, και πόσο πολύ, σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, και κοστίζουν πολύ ή λίγο;

    Βοηθήθηκα αλλά δεν έχω την αίσθηση ότι λύθηκε οριστικά...

    ReplyDelete
  9. το σύνολο των εργαζομέμων και όχι το το εργατικό δυναμικό ?
    κάπου τα μπερδεύεις , δηλαδή αν αυξηθούν οι εργαζόμενοι και μειωθούν οι άνεργοι όλα οκ? ισοδύναμο μέτρο αν το θέμα είναι η οικονομική βιωσιμότητα θα ήταν και η καταστολή της φοροδιαφυγής.
    επιπλέον εκει που αρχίζεις τις απολύσεις 320 χιλ κεφάλια για να διασφαλίσεις την [οικονομική] βιωσιμότητα πρέπει να εξηγήσεις πως θα πληρωθούν αυτοί που μένουν,καθώς θα μειωθούν δραστικά τα εισοδηματά τους και η φοροδοτική τους ικανότητα μάλλον θα προτείνεις και άλλες απολύσεις μετά...
    επιπλέον αυτοί που απολύεις θα μπορούν να πληρώνουν δάνεια ? , μάλλον όχι, οδηγώντας σε περισσότερες χρεοκοπίες ΜΜΕ
    ακόμη περισσότερο , άλλη αδυναμία είναι ότι κάνεις οικονομική ανάλυση και οι απολύσεις είναι σε κεφάλια, να σε ρωτήσω, όλοι οι ΔΥ παίρνουν τον ίδιο μισθό ?
    συνολικά όμως το άρθρο έχει προβλημα καθώς δεν ενοπίζει το ουσιαστικό πρόβλημα του κράτους.
    το ουσιαστικό θέμα είναι τι κάνει ...
    για παράδειγμα όλοι εμείς μιλάμε μέσω του ιντερνετ , το ιντερνετ είναι κάτι που όμως που επιχορηγήθηκε απο κρατική έρευνα και δαπάνη , ο ΙΤ βρήκε έτοιμη δουλειά και το επεκτυνε δατσ γκρειτ ,
    το θέμα της ισορροπίας δήμοσιου και ιδιωτικού τομέα είναι συνεχώς σε εξέλιξη και μεταβαλλόμενος , αλλά όχι με τον τρόπο που το κάνεις εσύ και ο ΙΟΣ, με ιδεολογικές παρωπίδες θα οδηγηθούμε σε μεγαλύτερα προβλήματα

    ReplyDelete
  10. exei kati apo dimiourgiki logistiki

    ReplyDelete
  11. Φίλε μου το άρθρο σου περιλαμβάνει "πειραγμένα" -αν όχι κατασκευασμένα- στοιχεία. Μέσα στους ΔΥ περιλαμβάνεις ακόμη και τούς... φαντάρους.

    Στοιχεία επίσημα (τροϊκανά - κυβερνητικά) περιλαμβάνονται στο "Μελέτη για τις Μισθολογικές εξελίξεις στο Δημόσιο" τής ICAP.
    Για τούς ΔΥ γράφει:
    «Ο […] κλάδος της δημόσιας διοίκησης-άμυνας-κοινωνικής ασφάλισης δεν διαφοροποιείται ιδιαίτερα στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη […] η ίδια κατηγορία περιλαμβάνει και τους απασχολούμενους στην άμυνα και στα σώματα ασφαλείας η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας αφορά δυσανάλογα μεγάλο αριθμό απασχολουμένων.» (σελ. 50)
    Πρόσεξε: έχουμε αριθμό ΔΥ στον μ.ο. τής ΕΕ (για την ακρίβεια πιό κάτω από τον μ.ο.) αλλά και αυτός ο αριθμός είναι ανεβασμένος διότι περιέχει μεγάλο αριθμό ένστολων! Μάλιστα οι ένστολοι στην Ελλάδα είναι 70% παραπάνω από τον μ.ο. τής ΕΕ.

    Απασχόληση ΔΥ και ΔΕΚΟ στο σύνολο τού εργατικού δυναμικού (2005)
    Νορβηγία 28,8%, Σουηδία 28,3%, Γαλλία 21,9%, ... Καναδάς 15,6%, ... ΗΠΑ 14,1%, Ελλάδα 14,1%, Αυστραλία 13,6%, ... Γερμανία (χωρίς στρατιωτικούς) 10,4% κλπ
    Στο ίδιο, σελ. 57

    ----------------

    Να δούμε τι λένε και οι ξένοι: THE SIZE AND PERFORMANCE OF PUBLIC SECTOR ACTIVITIES IN EUROPE σελ. 4, 5 (το βρίσκεις εύκολα στο διαδίκτυο)

    "While the Scandinavian countries and France have the largest public sectors, with a share of public sector employment in the total labour force of more than 20% in 2002, public employment in Greece, Ireland, the Netherlands, and Germany was about half that share."

    Στο Ranking public employment shares in the EU17 η Ελλάδα κατέχει την 15η θέση στις 17 ευρωπαϊκές χώρες.

    ReplyDelete
  12. Και μια και σού αρέσουν τα στοιχεία τού ΟΟΣΑ http://www.oecd-ilibrary.org/sites/9789264075061-en/04/01/g08-01.html?contentType=&itemId=/content/chapter/9789264061651-12-en&containerItemId=/content/serial/22214399&accessItemIds=/content/book/9789264075061-en&mimeType=text/html

    ReplyDelete
  13. πολυ καλή η προσπάθεια σου να ξεδιαλύνεις τους διαφορους ορισμους των ΔΥ , θα συμφωνησω πως εχει σημασια οι ποιοτητα των υπηρεσιων που προσφερουν οι ΔΥ προς τους πολιτες, και τωρα γκρινια αποριες
    α) ειναι προβληματικό να βαζεις στην ιδια βαρκα το κοστος των υπηρεσιων που μπορει να προσφέρει η συγκεντρωτικη ισχυς ενος κρατους με το κοστος των υπηρεσιων που θα αγοραζαν ξεχωριστα οι πολίτες από μονοι τους.(το δευτερο ειναι σαφως μεγαλυτερο συνολικά).
    β) ο υπολογισμος που δεν υπολογιζει τους ανεργους μου φαινεται καπως ακυρος, είναι ήδη πειραγμενα τα στοιχεια της απασχολησης γιατί να βαζουμε κι αλλες δυσκολιες
    γ) επειδη ειμαι μαλλον τεμπέλης , γνωριζουμε ποιες ειναι οι ΔΥ εκτός κυβέρνησης και ποιες λογιζονται ως τετοιες? μου φαινεται πολυ δυσαναλογο το νουμερο και βρωμαει στατιστικη καγκουρια (οχι απο μερους σου)
    δ) τωρα για τον στρατο και τους μπατσους πραγματι τρωνε πολλες θεσεις ΔΥ αλλα κι αυτο είναι επιλογές των κυβερνήσεων μας. προτιμουν να εχουν μπατσους απο νοσοκομους (η αστυνομια ειναι ο μοναδικός κλάδος της ΔημΔιοικ με συνεχη αυξηση και αλεπάλληλα πανευρωπαικά ρεκόρ-εχουμε σχεδον διπλάσιους μπατσους απο καθε άλλη ευρωπαικη χωρα, μονο οι ιταλοι μας πλησιαζουν αλλα κι αυτοι ειναι πολυ πισω μας)

    οποτε το δικό μου συμπέρασμα ειναι πως δεν μπορεί το πασοκ που δημιουργησε αυτόν τον τύπο κράτους να μιλα για προβλήματα στο δημόσιο. εκει εσυ διαχωρίζεσαι και λες θελεις μικρότερο δημόσιο, ενω εγω λέω πως θέλω αποτελεσματικό δημόσιο. το δικό μου πρόβλημα ειναι να φτιάξω ένα παραγωγικό πασοκικο δημοσιο (μπρρρρ), το δικο σου θα είναι να μπορέσεις να ξεπεράσεις όλα τα καρτελ και τα ντεφακτο ιδιωτικα μονοπώλια που αυξάνουν το κόστος ζωής με ένα αδύναμο δημόσιο τομεα.

    ReplyDelete
  14. Επειδη τα ταμεια ειναι γεματα, θα :
    - συνταξιοδοτουμε 10 υπαλληλους και ετσι εκει που κουτσοδουλευαν τωρα θα πληρωνονται για να ειναι συνταξιουχοι. Επισης θα τους δωσουμε και εφαπαξ.
    - βαλουμε σε εφεδρεια μερικους ακομα. Ετσι εκει που κουτσοδουλευαν τωρα θα παιρνουν 60% να καθονται ενα ετος.
    - μειωσουμε το μισθο οσων εμειναν. Ετσι τα ταμεια που χρειαζονται εισφορες για τους 10 συνταξιουχους θα λαμβανουν απο 1 και αυτον με μικροτερο μισθο (και αναλογικα μικροτερες κρατησεις).
    - απολυσουμε μερικους και ετσι θα τους δωσουμε αποζημιωσεις και ΟΑΕΔ και μετα θα προστεθουν και αυτοι στις στρατιες των αλλων ανεργων
    - σταματησουμε να παιρνουμε απο ολους τους παραπανω ΦΠΑ και εφορια (αφου εισοδηματικα δεν θα εχουν εσοδα) μια που ετσι και αλλιως οι ΔΥ ως νοικοκυραιοι μικροαστοι εκαναν τα λεφτα τους σπιτακια, αυτοκινητακια, ψυγειακια, σπουδες των παιδιων τους κλπ και γενικως οχι σκυλαδικα, γαρδενιες, ξαπλωστρες στην Μυκονο και λοιπα αδηλα και αφορολογητα.
    - σταματησουμε να εχουμε καταθεσεις. Δεν νομιζω οτι υπαρχει περιπτωση να εχει καταθεσεις ιδιοκτητης σκυλαδικου, νταβατζης, υδραυλικος, μεγαλομετοχος ΠΑΕ. Αντιθετα τσουκου τσουκου κατι καθηγητριουλες μπορει να ειχαν και 5-10 χιλ. για τις σπουδες του παιδιου.

    Και μετα αφου θα εχουμε κλεισει σχολεια, νοσοκομεια, αστυνομιες θα στραφουμε στα ιδιωτικα υποκαταστατα τους. Και ελπιζω να μας φτανουν τα λεφτα για τις εγχειρησεις, γεννες, σπουδες, σεκιουριτι....

    ReplyDelete
  15. 1. Ελαβες υποψιν σου ποιοι απογραφηκαν;Το ξέρετε ότι απογραφηκαν όλοι οι Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, νομαρχες, αντινομαρχες, και διαφοροι άλλοι πολιτικοί και παρατρεχάμενοι ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων;
    2. Έλαβες υποψιν τον αριθμό των μονίμων, το τονίζω, των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων; Πόσοι είναι αυτοί;
    3. Έχω μια απορία. Ο Στρατός είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Οι αστυνομικοί και γενικότερα τα σώματα ασφαλείας; Οι παπάδες, οι εκπαιδευτικοί; Τι πρέπει να κανουμε; να τους μειώσουμε ή να τους καταργήσουμε;
    4. Οι ΔΕΚΟ ως οργανισμοί δεν έχουν έσοδα; Αρα γιατί να θεωρηθούν οι υπάλληλοί τους ότι επιβαρύνουν το δημόσιο δηλαδη τον Ελληνα φορολογούμενο;
    5. Πότε θα αντιληφθούμε ότι για την απόδοση μιας μηχανης λειτουργεί το κάθε κομμάτι της ξεχωριστα και ανάλογα με το ρόλο που του δίνουμε. Είναι δυνατον όλα τα κομμάτια να είναι παραγωγικά; Μπορεί να είναι αποδοτικά αλλά όχι παραγωγικά. Εαν η μηχανή κατασκευάστηκε χωρίς σκοπό τότε όσο και αποδοτικά εαν είναι τα κομμάτια η μηχανή παραγει ενα τίποτα. Και αυτο διότι αυτοί που την κατασκεύασαν ή την βρήκαν έτοιμη είναι πρωτίστως αχρηστοι. Ουτε που κατάλαβαν τι παρέλαβαν. Μισούσανε και μισούνε αυτό που παρέλαβαν.
    6. Για ποιό λογο δεν διαχωρίζεται η ασφάλεια σε δύο κομμάτια; α.Ασφαλεια που θα καλύπτει την υγεία β.Ασφάλεια που θα καλύπτει τη σύνταξη και θα είναι μόνο αυτή υποχρεωτικη επειδή είναι μακροχρόνια. Η υγεία να είναι όπως η ασφάλεια του αυτοκινήτου:δηλαδή κάθε χρόνο.
    Συμπέρασμα: Το πρόβλημα είναι στο μυαλό μας και όχι στα νούμερα.

    ReplyDelete
  16. PART 1
    ...Στην Ελλάδα σήμερα, στον αγώνα για "λιγότερο κράτος" έχουν στρατευθεί διάφορες οικονομικές, πολιτικές και επιστημονικές δυνάμεις με τη συνδρομή του κυρίαρχου ιδεολογικού μηχανισμού κατασκευής συναίνεσης, που είναι τα ΜΜΕ.
    Ποιά όμως είναι η αλήθεια ...Ας προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε βασιζόμενοι στα επίσημα στοιχεία.
    Συγκεκριμένα, λίγες εβδομάδες πριν την υπογραφή του μνημονίου και τη συνακόλουθη επιβολή περικοπών στους μισθούς, στις συντάξεις και στις δημόσιες δαπάνες, τα ΜΜΕ διέδιδαν τα αποτελέσματα Έκθεσης του Κέντρου Μελετών και Ερευνών του ΕΒΕΑ (Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών), την οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρός του Κ. Μίχαλος, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ξεπερνούσε το 1.100.000, ενώ διάφορες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 1.500.000 άτομα ή και περισσότερο.

    Την ίδια περίοδο, και ενώ στον προϋπολογισμό του κράτους υπολογιζόταν ότι πρέπει να πληρωθούν περίπου 760.000 υπάλληλοι, διαδιδόταν παντού, ακόμα και από την κυβέρνηση, ότι είναι άγνωστος ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, ότι δεν ξέρουμε τι να πούμε στην τρόικα και ότι χρειάζεται γι' αυτό απογραφή.
    Η απογραφή έγινε και έδειξε ότι το σύνολο των υπαλλήλων που καταγράφηκε έφτασε τους 768.009 (αυτό που ήδη ξέραμε από τον προϋπολογισμό του κράτους), περιλαμβάνοντας τους μόνιμους υπαλλήλους, τους δικαστικούς και τους δημόσιους λειτουργούς, τους υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου και ορισμένου χρόνου, τους συμβασιούχους έργου, τους αιρετούς και άλλες κατηγορίες.
    Η "Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής" αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων είναι 11,4% και ότι αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη (η Ελλάδα είναι στη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών). Η Ελλάδα έχει αναλογικά με το σύνολο των εργαζομένων, το 1/3 των δημοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση με τη Σουηδία και τη Δανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Αξίζει να σημειωθεί, ότι αυτά τα δεδομένα παραμένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια!
    Ο μύθος για τις υπέρογκες δημόσιες δαπάνες και ποιος πληρώνει γι' αυτές
    Με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του Ελληνικού κρατικού τομέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη.
    Η άποψη ότι οι Έλληνες απολαμβάνουν ένα υπερβολικά γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας διαψεύδεται από τα δεδομένα. Κατά μέσο όρο την περίοδο 1998-2007, η Ελλάδα διέθετε μόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για δράσεις κοινωνικής προστασίας, ενώ ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Αντίθετα, η Γερμανία και η Γαλλία ξοδεύουν υπερδιπλάσια ποσά από την Ελλάδα. Ακόμα και η Ιρλανδία, η οποία έχει μια από τις πλέον νεοφιλελεύθερες οικονομίες, διαθέτει περισσότερα για την κοινωνική προστασία από την υποτιθέμενα "γαλαντώμα" Ελλάδα. Επίσης η Ελλάδα έχει μια από τις πλέον άνισες αναδιανομές εισοδήματος και σχετικά υψηλό επίπεδο φτώχειας. Και πάλι δηλαδή τα στοιχεία δεν επιβεβαιώνουν την εικόνα ενός κράτους με γενναιόδωρες παροχές.
    Επιπλέον, σύμφωνα με ανάλυση στελεχών του ίδιου του ΔΝΤ, το μισό της αύξησης των ελλειμμάτων προϋπολογισμού στις μεγάλες οικονομίες ανά τον κόσμο (και όχι μόνο στην Ελλάδα) οφείλεται στην κατάρρευση των φορολογικών εσόδων και στη χαμηλή, συχνά αρνητική, ανάπτυξη σε σχέση με την αποπληρωμή επιτοκίων στο υπάρχον χρέος. Λιγότερο από το 10% οφείλεται στην αύξηση δημοσίων δαπανών. Αυτό το στοιχείο αποκαλύπτει ότι ο ισχυρισμός πως τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν από υπερβολικές κρατικές δαπάνες είναι ψευδής, τόσο για την περίπτωση των ΗΠΑ όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη. ...

    ReplyDelete
  17. PART 2
    ...Τα επίσημα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι στην Ελλάδα, η βασική πηγή των κρατικών εσόδων είναι η έμμεση φορολογία, δηλαδή οι φόροι που περιλαμβάνονται στις τιμές των αγαθών και που πληρώνει κυρίως ο εργαζόμενος λαός όταν αγοράζει οτιδήποτε. Συγκεκριμένα το 2008, οι έμμεσοι φόροι ήταν το 12,1% του ΑΕΠ, ενώ οι άμεσοι φόροι μόνο το 7,7% του ΑΕΠ.
    Αλλά και στους άμεσους φόρους (φορολογία εισοδήματος), οι μισθωτοί-συνταξιούχοι συμμετέχουν πολύ περισσότερο σε σχέση με τις επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα το 2008, οι μισθωτοί-συνταξιούχοι πλήρωσαν σε άμεσους φόρους 6,5 δις. Ευρώ, ενώ οι επιχειρήσεις μόνο 4,7 δις. Ευρώ.
    Αν συνυπολογίσουμε τους άμεσους και έμμεσους φόρους, προκύπτει ότι ο εργαζόμενος λαός συμμετέχει με περισσότερο από 80% στα κρατικά έσοδα και οι επιχειρήσεις με λιγότερο από 20%.
    Για να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρη η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στα κρατικά έσοδα στην Ελλάδα σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη, ας εξετάσουμε έναν από τους σημαντικότερους δείκτες της Eurostat, που είναι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στο κεφάλαιο (όχι ο ονομαστικός φορολογικός συντελεστής αλλά ο πραγματικός), αυτός δηλαδή, που συμπεριλαμβάνει όλες τις φοροαπαλλαγές και τις αυτοτελείς φορολογήσεις κερδών που ισχύουν σε κάθε χώρα για το κεφάλαιο. Ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στο κεφάλαιο στην Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το μισό του μέσου όρου της Ε.Ε. (15,8 στην Ελλάδα, έναντι 32,6 στην Ε.Ε. των 25). Δηλαδή, το Ελληνικό κράτος εισπράττει τους μισούς φόρους κάθε χρόνο από τις επιχειρήσεις και τους εισοδηματίες σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Και όλα αυτά χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψη τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή.
    Αντίθετα, η φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα είναι διπλάσια και ίδια με αυτήν του ευρωπαϊκού μέσου όρου (περίπου 35%).
    Τέλος, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ έγιναν επιχειρηματικό κέρδος και μόνο τα 350 ευρώ έγιναν μισθοί (στην ΕΕ η κατανομή είναι ακριβώς η αντίστροφη!). Και το Ελληνικό κράτος προσπαθεί να σταθεί όρθιο φορολογώντας με 35% τα 350 ευρώ των μισθών και με 16% τα 560 ευρώ των κερδών, που ούτε αυτά μπορεί να εισπράξει ένεκα φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής!
    Η αποτυχία της εκάστοτε κυβέρνησης να φορολογήσει το 15% των πολιτών που έχει τα υψηλότερα εισοδήματα τα τελευταία είκοσι χρόνια - ώστε να πληρώσουν για πολλά από τα τότε κυβερνητικά προγράμματα - οδήγησε στην αύξηση του κρατικού δανεισμού, ο οποίος τώρα είναι το μεγάλο πρόβλημα.

    o Το δημόσιο έλλειμμα και τα χρέη της ελληνικής οικονομίας δεν δημιουργήθηκαν από υπερβολικές κρατικές δαπάνες, αλλά από την αποτυχία της εκάστοτε κυβέρνησης να φορολογήσει το 15% των πολιτών που έχει τα υψηλότερα εισοδήματα τα τελευταία είκοσι χρόνια.

    Όλα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η μόνη ρεαλιστική λύση για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του χρέους βρίσκεται στην είσπραξη χρωστούμενων χρημάτων από αυτούς, που δεν πληρώνουν φόρους. "...

    ReplyDelete
  18. @pap: Αντί να κάνετε χωρίς παραπομπή copy + Paste από εδώ: http://dialogoi.enet.gr/post/η-νεοφιλελεύθερη-προπαγάνδα-για-το-μέγεθος-και-το-κόστος-του-δημόσιου-τομέα-και-την-ανάγκη-απολ

    Καλό θα ήταν να παραθέτετε στοιχεία με τις πηγές τους.

    Τα πραγματικά στοιχεία που επικαλείστε βρίσκονται εδώ: http://ec.europa.eu/economy_finance/ameco/user/serie/SelectSerie.cfm και σας τα έχω ετοιμάσει σε πιο βολική συσκευασία εδώ: https://www.box.com/s/4c4072997d26a4c3e07c

    Θα σας στενοχωρήσω αλλά τα νούμερα που παραθέτετε είναι ανακριβή, και μάλιστα πολύ. Δείτε και μόνος σας και συγκρίνετε με τα πραγματικά στοιχεία της Eurostat αν δεν με πιστεύετε.

    ReplyDelete
  19. περισσότεροι απ ’ ότι στις άλλες χώρες της Ευρώπης και του «πολιτισμένου κόσμου».

    Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (στοιχεία διαφορετικών ετών ανά χώρα, από το 2006 ως το 2009), η Ελλάδα αναλογικά έχει περισσότερους εργαζομένους σε κρατικούς φορείς από: το Λουξεμβούργο με 11%, την Πορτογαλία, με 13%, τη Γερμανία και την Ιταλία με 14%, την Ισπανία και την Ελβετία με 15%, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ με 16%, την Κύπρο και την Ιρλανδία με 18%, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο με 20%, ίσους με τη Σλοβακία, και λιγότερους από: την Εσθονία με 24%, τη Φινλανδία με 26%, την Ολλανδία με 27%, τη Σλοβενία με 28%, τη Γαλλία με 29%, τη Μάλτα και το Βέλγιο με 31%, τη Δανία με 32%, τη Νορβηγία και τη Σουηδία με 34%.

    ReplyDelete

Please remember that I am not notified of any comments and will not respond via comments.

Try to keep your criticism constructive and if you don't like something, do tell me how to fix it. If I use any of your suggestions, you will be duly credited.

Although I'm happy to entertain criticism of myself in the comments section, I will not tolerate hate speech. You will be given a written warning and after that I will delete further offending comments.

I will also delete any comments that are clearly randomly generated by third parties for their own promotion.

Occasionally, your comments may land in the spam box, which may cause them to appear with a slight delay as I have to approve them myself.

Thanks in advance for your kind words... and your trolling, if you are so inclined.